تقسیم بندی از حیث قانون(معین و غیرمعین)

تقسیم بندی که قانون گذار از عقود در قانون ارائه داده است به شرح زیر است:

1- عقد معین : عقدی که نام و شرایط و احکام آن در قوانین مختلف اعم از قانون مدنی آمده باشد مثل: اجاره،بیع،ضمان،مزارعه،مضاربه و...

اصل آزادی قراردادی اصلی ناظر به عقود است و در ایقاعات راه ندارد.

2-عقود غیرمعین(قرارداد خصوصی) : عقدی که طرفین  طبق اصل آزادی قراردادی و بنا بر ماده 10 قانون مدنی(قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نموده اند درصورتی که مخالف صریح قانون نباشد نافذ است) منعقد می کنند.

اصطلاح قرارداد بیشتر برای این نوع از عقود استفاده می گردد و طبق اصل لزوم و رضایی بودن قراردادها عقود معین اصولا رضایی و لازم هستند و تقسیم بندی لازم و جایز و رضایی و تشریفاتی بودن مخصوص عقود معین است.