عقود از حیث قدرت یک طرف یا هر دو طرف در تعیین مفاد عقد

عقود از حیث قدرت چانه زنی به عقود تراضی و عقود الحاقی تقسیم می شوند.

عقود تراضی: عقودی که تقریباً طرفین از قدرت چانه زنی یکسان و تقریبا مساوی برخوردار هستند و می توانند یکدیگر را به مفادی که می خواهند راضی کنند.

عقود الحاقی: قراردادی که قدرت چانه زنی یکی از طرفین به طور قابل توجهی بیشتر است و مفاد عقد توسط همین طرف تعیین می گردد.

از اوصاف عقد الحاقی می توانیم به این موارد اشاره کنیم که درست است قدرت چانه زنی یکی از طرفین در تعیین مفاد قرارداد کمتر است ولی می تواند موافقت خود را برای الحاق به این قرارداد اعلام کند یا نکند.

با این که جایگاه قراردادی یکی از طرفین ضعیف تر است ولی این عقود ماهیت ایقاع ندارند و اگر در تفسیر مفاد این قرارداد اختلاف شود اصولا به نفع طرفی که در تعیین مفاد دخالت نداشته است انجام می گیرد.