صلاحیتی که شخص برای دارا شدن و اجرای حق که به دو دسته تقسیم می شود.
1-اهلیت تمتع یا تملک : صلاحیتی که شخص به موجب آن از حقوق خصوصی بهره مند باشد و صاحب حق و تکلیف شود.
2-اهلیت تصرف یا استیفا: صلاحیت اجرای حق که به حکم قانون به شخص داده می شود که اهلیت تصرف همیشه با تمتع همراه است.
1-ایجاب با تعهد بر حفظ آن
2-ایجاب مدت دار
3-ایجابی که ضمن عقد لازم آید.
4-ایجاب با سلب حق رجوع از ایجاب
در 3 حالت اول در فوق اگر معامله دومی صورت گیرد باطل نیست و موجب فقط ملزم به جبران خسارت است.
ولی در حالت چهارم با سلب حق رجوع معامله دوم غیرنافذ است.
1-رجوع موجب از ایجاب
2- رد ایجاب توسط مخاطب(ایجاب بعد از رد قابل قبول نیست و همچنین ایجاب بعد از قبول علی الاصول قابل رد نیست.
3-از بین رفتن موضوع ایجاب اگر بخشی از موضوع ایجاب از بین برود ایجاب زایل می گردد چرا که ایجاب تجزیه ناپذیر است.
4-فوت یا حجر یکی از طرفین قبل از قبول
5-انقضای مدت در ایجاب های مدت دار،فوری،مطلق
1-تعهد به حفظ یک ایجاب که یک ایقاع عهدی است که فقط با ملتزم شدن موجب...
2-توالی عرفی ایجاب و قبول نیاز است.
3-اگر موجب قبل از قبول یا رد ایجاب مال را بفروشد معامله دوم باطل نیست ولی موجب ملزم به جبران خسارت است.
4-ایجاب با سلب حق رجوع از آن به طور کلی
1- با وحدت ملاک از ماده 823 قانون مدنی که موصی له را مجاز می داند قسمتی از موصی به را بپذیرد می گوییم در عقود مجانی ایجاب قابل تجزیه است مانند : وقف،وصیت،هبه و صلح مجانی
2-ممکن است موجب صریحاً یا ضمناً تجزیه ایجاب را مجاز بداند.
ممکن است در عقود مجانی موجب تجزیه ایجاب را منع کرده باشد یا در عقود معوض امکان تبعیض را شرط نکرده باشد.